اين كتاب بيهودگي و مضرات همه‌ي اين آموزه‌هاي متأخر «مثبت باش تا خوشبخت و موفق و خاص باشي» را برايمان برملا مي‌كند. پرده از همه‌ي اجبارهاي دروغيني برمي‌دارد كه جامعه‌ي رقابتي بر ما تحميل مي‌كند تا ما را وارد بازي فريبكارانه‌ي «بيشتر و بيشتر» خودش بكند: بيشتر داشته باش، بيشتر بخواه، بيشتر بخر، بيشتر ببر و ...» و در عوض از ما مي‌خواهد نقص‌ها و محدوديت‌هايمان را در مقام انسان بشناسيم و آن را انكار نكنيم. وقتي نقص‌ها، ترس‌ها و ترديدهايمان را به منزله‌ي انسان بشناسيم و بپذيريم، از انكار و فرار و اجتناب دست مي‌كشيم و آماده مي‌شويم كه با حقايق دردناك رو در رو شويم؛ و آنگاه‌ است كه مي‌توانيم پا در راه بگذاريم و به‌دنبال شهامت، صداقت، مسئوليت‌پذيري، ايستادگي و همه‌ي خصايصي باشيم كه در اين دنياي آشفته‌ي سراسر مجاز امروز مي‌تواند حقيقت انساني را به ما بازگرداند. به هيچ نشمردن مطلقا معادل بي‌تفاوتي نيست، بلكه به معناي آن است كه در راستاي چيزي كه حقيقتا برايمان ارزشمند است سختي‌ها و بدگويي‌ها و دشمني‌ها و بدخواهي‌ها و تمسخر آدمك‌ها را به هيچ نشمريم و زندگي انساني سرشاري را براي خودمان بسازيم، چنان‌كه در انتهاي راه بتوانيم با خيال آسوده بگوييم «... فرصت كوتاه بود و سفر جانكاه، اما يگانه بود و هيچ كم نداشت.»