عكس هم حضوري است كاذب و هم نشانه‌اي است از غيب. عكس ـ به ويژه عكس آدم‌ها، مناظر دور و شهرهاي دوردست و گذشته‌اي ديگر غيبش زده است ـ مثل آتش هيزم در اتاق خيالات خام را برمي‌انگيزند. احساس دست‌نيافتني بودن عكس‌ها، به طور مستقيم به احساسات عشقي آن‌هايي دامن مي‌زند كه كشش و ميل‌شان به وقت هجران دلدار تشديد شده مي‌شود. تصوير صورت سياستمداران بر آرم مخصوص انتخاباتي كه به يقه راي‌دهنده الصاق شده است ـ همه اين كاربردهاي طلسم‌گونه عكس نشانه احساسي است كههم ناشي از رقت قلب است و هم به طور ضمني مفهومي جادويي دارد: تلاشي است به منظور حفظ ارتباط با واقعيتي ديگر يا مطالبه آن.
