شاخه‌ي زرين اثري دوران‌ساز است كه مي‌خواهد وجه مشترك تقريبا همه‌ي اديان ابتدايي را با هم ـ‌ و با اديان «مدرن» چون مسيحيت ـ‌ نشان دهد. تز كتاب اين است كه همه‌ي اديان، در اصل، آيين‌هاي باروري بوده‌اند متمركز بر گرد پرستش و قرباني كردن ادواري فرمانداري مقدس كه تجسد خدايي ميرنده و زنده شونده، الوهيتي خورشيدي، بود و به وصلتي رمزي با الهه‌ي زمين تن در مي‌داد و هنگام خرمن مي‌مرد و به وقت بهار تجسد دوباره مي‌يافت.