استنباط ويتگنشتاين درباره استقلال و خودساماني معناي زباني در فلسفه جديدترش كه پيامد رد نظريه‌گرايي در فلسفه قديمي‌تر اوست، مستلزم فهم و دريافتي متمايز درباره ماهيت مفاهيم روان‌شناختي است، دريافتي كه با ديدگاه عميقا تثبيت‌شده و شايع از ذهن به عنوان چيز مرموزي كه به تبيين نظري نياز دارد در تعارض است.