«دل‌بستگي‌هاي زميني «لني» را به منظور نشان دادن ديوانگي نياورده‌ام، بلكه خواسته‌ام خواهش‌هاي نيرومند بشر را نمايانده باشم.» لني، قهرمان داستان، كه همه سادگي و بي‌گناهي كودكان و نيز نيروي مخرب بي‌خبرانه آنان را دارد، نمونه بشر است با روياهاي تحمل‌ناپذير و بيان ناشونده وي. اشتاين‌بك در اين كتاب مدافع مردي بي‌نام و نشان و بي‌چيز است با سري پر از سودا؛ روياهاي تحقق‌ناپذير آدمي و ناكامي‌ها و سرخوردگي‌هايش، كه به نظر اشتاين‌بك علت درون خود آدمي است. ادراك دقيق و همدلي شگرف وي در اين كتاب بيش از هر جا نمايان است.