ابوحامد غزالي عموما برجسته‌ترين و مقدم‌ترين عالم و عارف اسلامي سده‌هاي ميانه شناخته مي‌شود. او تحت حمايت نظام‌الملك وزير شاهان سلجوقي در اوايل عمر به رياست مدرسه نظاميه بغداد منصوب شد و شاگردان و دانشوراني را از اقصاي نقاط خلافت اسلامي كه خواهان درس‌هاي او درباره فلسفه و فقه اسلامي بودند به آن مدرسه جلب كرد. وي در مدتي بعد مقام خود در نظاميه را در پي تحول روحي ترك گفت و به تبعيدي خودخواسته رفت و در اين دوران بود كه شاهكارش احياء علوم‌الدين را نگاشت.