هوا آفتابي نبود. اتاق خانم لوريمر هم حال و هواي تاريك و غمباري داشت. خود خانم لوريمر هم گرفته و مغموم بود و از آخرين باري كه پوآرو او را ديده بود، پيرتر مي‌زد. با همان اعنماد به نفس هميشگي لبخند زد و به استقبالش رفت. ـ خيلي لطف كرديد كه فوري تشريف آورديد، آقاي پوآرو. مي‌دانم كه اين روزها گرفتار هستيد.