زبانمان ما را به تمايز ميان ‌بدن و من تشويق مي‌كند. ما كلمه واحدي نداريم كه امكان گفتن بدن ـ من را بدهد. ممكن است بگوييم بدن من كه درست همان‌گونه است كه مي‌گوييم ماشين من و اين‌گونه معني مي‌دهد كه بدن فرد دارايي اوست اما به يقين خود او نيست. اكنون مدتي است كه گشتالت‌درمانگران و تحليلگران معاصر، بدن‌ ذهن را به عنوان واحد يكپارچه‌اي مي‌دانند كه قبلا به روان و تن مجزا شده بود. دو نويسنده و متخصص باليني، رشته‌هايي را به هم پيوند زده‌اند كه ما مي‌دانستيم به هم تعلق دارند اما پيش از اين تلفيق، اين معنا را نداشتند.