يالوم در رمان درمان شوپنهاور تصور مي‌کند که فيلسوف معاصري به نام فيليپ که فردي منزوي و به‌نوعي رونوشت شوپنهاور است، به يکي از گروه‌هاي درماني روان‌درمانگر مشهوري به نام جوليوس وارد مي‌شود که خود به دليل رويارويي ناگهاني با سرطان ـ و مرگ خويش ـ به مرور دوباره‌ي زندگي و کارش نشسته است. فيليپ آرزو دارد با به‌کارگيري انديشه‌هاي شوپنهاور، به يک مشاور فلسفي بدل شود و براي اين منظور نيازمند سرپرستي جوليوس است. ولي جوليوس مي‌خواهد به کمک اعضاي گروه به فيليپ/شوپنهاور بقبولاند که اين ارتباط انساني ا‌ست که به زندگي معنا مي‌بخشد ـ کاري که هيچ‌کس براي شوپنهاور تاريخي نکرد. اروين د. يالوم ـ استاد بازنشسته‌ي روان‌پزشکي دانشگاه استنفورد، روان‌درمانگر اگزيستانسيال و گروه‌درمانگر ـ در اين کتاب نيز همچون رمان وقتي نيچه گريست با زبان سحرانگيز داستان، به معرفي انديشه‌هاي پيچيده‌ي فلسفي و توصيف فنون روان‌درماني و گروه‌درماني مي‌پردازد.