آي مردم! من و شما آن‌چنان كه از ظاهرمان بر مي‌آيد، در معرض داوري قرار مي‌گيريم و حقيقت ناپيدايمان همواره مورد غفلت واقع مي‌شود. اگر يكي از بلغزد، او را فروافتاده و زمين‌خورده مي‌ناميم؛ و اگر مهر ورزد ناتوان و زبونش مي‌خوانيم، اگر درنگ كند او را گنگ مي‌ناميم و آنگاه كه آه از دل بركشد، او را در شرف مرگ؛ يا مرده مي‌پنداريم.