اشخاصي هستند كه ايمان زيادي دارند، و يا چنين به نظر مي‌رسند. آن‌ها مي‌گويند كه خودشان را باور دارند. ادعا مي‌كنند هر كاري را مي‌توانند انجام بدهند. به نظر مي‌رسد اطمينان خاطر و اعتماد به نفس دارند و بي‌وقفه در مورد تمام كارهايي كه قرار است روزي انجام بدهند صحبت مي‌كنند. اين عده نمي‌توانند زندگي‌شان را پيش ببرند، زيرا پاهايشان قدمي به جلو برنمي‌دارد. مسامحه مي‌كنند، گله و شكايت مي‌كنند، و موجب عقب‌ماندگي زندگي‌شان مي‌شوند. واقيعت اين است كه هرگز نخواهند فهميد كه اعتقادشان واقعي‌‌ايست يا نه، زيرا هرگز در عمل آن را تجربه نمي‌كنند. تعارض در اين است به جاي اينكه دست به عملي بزنيم، بايد ابتدا بياموزيم كه چگونه باشيم. كليد عمل، شكل‌هاي مقتدر بودن است كه در پنج فصل بعدي درباره‌شان بحث و گفتگو خواهيم كرد. بله، شما بايد عمل كنيد، اما بايد قطب‌نماي خود را با آنچه بيشترين هراس را در موردش داريد، تنظيم كنيد. اين امر تنها با كشف اينكه چه كسي هستيد، مي‌تواند حل شود.