همه ما حداقل يك بار در زندگي احساس كرده‌ايم كه دل‌مان مي‌خواهد با خالق خود درد دل كنيم. لحظاتي الهام‌بخش وجود دارد كه ما عظمت خلقت و زيبايي و كمال هر كس و هر چيزي را درك مي‌كنيم. واكنش عاطفي‌مان، ما را تحت تاثير قرار مي‌دهد. ما معركه‌ترين آرامش دروني را همراه با لذتي وافر كه آن را شادكامي يا فيض و رحمت الهي مي‌ناميم، احساس مي‌كنيم. ما حضور خدا را حس مي‌كنيم.