براي بيشتر چينيان، جوانگ دزو مُعرَف حد اعلاي هر آن چيزي است که در انسان مي‌ستاييم. او درخشان و اسرارآميز، و عمل‌گرا به معناي فلسفي کلمه، شوخ‌طبع و لذت‌بخش، پيروزشده در آسوده بودن از نياز به پيروزي، و از همه مهم‌تر آزاد است. او خودِ خودش است، که چون باد و آب در زندگي به گشت درآمد، و از شادمانگي‌هاي بسيارش بي‌تعلق‌هاي ملال‌انگيز کيف کرده. جوهر جوانگ دزو همان معناي آزادي فرجامين است. او از عهده بر‌مي‌آيد در جهان آشوب‌زده در سلامت کامل زندگي کند؛ از حدِ اعلاي انسانيت لذت ببرد، بي‌آنکه از آن فروکشيده شود. انگار او از ميان هم? پرده‌هاي مصائب بشريت که حقيقت ازلي را پنهان مي‌دارند، نگاه مي‌کند.