لِئانيد آندري‌ يف، در رمان يوغ جنگ زواياي تاريک روح انساني را مي‌ شکافد و عميق‌ ترين لايه‌‌ هاي پنهان روح آدمي و تشويش دروني‌ اش را بر صفح? کاغذ خود پياده مي‌ کند. او در سال‌ هاي نخستين جنگ جهاني اول (1916)، اين اثر را خلق کرد که در حقيقت پژواک وجدان انساني در برابر ويراني، تاراج و مرگ است. اين رمان نه‌ فقط سندي از مصايب جنگ ميان آلمان و روسيه که بيانيه‌ اي از درد و اندوه جانکاه انسان در مواجهه با خشونت و يأس است. آندري‌ يف در مقابل بحران جنگ با ديدگاني اشک‌ بار و سرشار از وحشت به عمق فاجعه مي‌ نگرد، چراکه او جنگ را نه‌ فقط پديده‌ اي سياسي که اسارتي براي روح بشر مي‌ داند. او بر پيروزي يا شکست تمرکز ندارد، بلکه سقوط و تباهي فکر، انديشه و جنبه‌ هاي مختلف زندگي انساني را در خلال جنگ به نمايش مي‌ گذارد. چراکه او مدام گوشزد مي‌ کند جنگ نه قهرمان مي‌ شناسد و نه قرباني؛ تنها چيزي که مي‌ شناسد ويراني است.