بعد از خواندن پاره نکرديم قصه زندگي زني از خلال نامه‌هايش است. نامه‌هايي صدساله که هنگام تخريب يک ساختمان قديمي در يک چمدان پيدا شدند. قص? رباب ديده‌بان، زني ساده و معمولي که در روشنايي شعله تنها چراغ خانه مي‌نشست و براي خودش، براي من و براي تو مي‌نوشت و بخش مهمي از تاريخ ايران را بازمي‌گفت؛ بخشي که در پستوها، نامه‌ها و چمدان‌هاي چرمي قديمي و توي زيرزمين‌هاي خاک‌گرفته خانه‌هاي کلنگي گم شده بود. قصه خودش و تمام زناني را که براي اولين بار، بي‌خجالت و ترس از عشق و درد و حتي خشمشان حرف زدند، زناني که دندان روي هم فشردند، از پله‌هاي مرمري ساختمان تلگرافخانه بالا رفتند، درِ اتاق‌هاي دلگير رؤساي بي‌حوصله را باز کردند و روشن و سربلند وارد شدند و به قول پدر رباب حتي کاري مردانه کردند؛ اما هميشه زن بودند، عاشق بودند و عاشق ماندند.