در «اگر مردم بيدارم کن»، سابير هاکا با زبان تلخ و صادقانه‌اش، مرزهاي مرگ و زندگي، عشق و انزوا، و انسانيت و فراموشي رو در هم مي‌ريزه. اين مجموعه شعر، فريادي‌ست از دل کارگري که حتي پس از مرگ هم نگران استثمار است، و عاشقي که حتي در گور هم بي‌تو تاب نمي‌آورد.