سوررئاليسم به‌مثابه يکي از تأثيرگذارترين مکتب‌هاي ادبي قرن بيستم در فاصله ميان جنگ جهاني اول و دوم در فرانسه شکل گرفت، انقلابي ادبي و هنري، و طغياني عليه زيبايي‌‌شناسي کلاسيک و مدرن با تعريف موازين جديدي براي هنر و ادبيات، معيارهاي زيباشناختي مکاتب پيشين را کنار زد و با معيارهاي نوين خود، نه‌تنها ادبيات بلکه هنرهاي ديگر به‌ويژه نقاشي و سينما را نيز دگرگون کرد، رويکردي نو به شعر و ادبيات پديد آورد که با تکيه بر ضمير ناخودآگاه و رؤيا به دنبال کشف واقعيت برتر بود تا بتواند با ايجاد فضايي تازه از ابتذال و تکرار زيبايي‌شناسي مسلط بر ادبيات فرانسه پس از جنگ جهاني اول رهايي يابد. به‌گمان سوررئاليست‌ها، انسان طبيعتي شاعرانه دارد اما زنجيرهاي مدنيت و ابتذال زندگي روزمره، او را از موهبت طبيعي شاعرانه دور کرده است. هدف از تأليف کتاب حاضر پژوهشي گسترده در تأثير اين مکتب ادبي بر اشعار يکي از پرمخاطب‌ترين شاعران دهه‌هاي اخير ايران، شمس لنگرودي است که شعرهاي سپيد او در ميان گروه‌هاي مختلفي از علاقه‌مندان ادبيات به‌گرمي مورد استقبال قرار گرفته است.