مؤلف بر اين عقيده است که تراژدي در مقايسه با حماسه، کمدي، هجو و ادبيات غنايي ـ که جملگي بازنمايي زندگي‌اند ـ جايگاه بنيادي‌تري دارد. او مي‌گويد تراژدي اصيل، يعني جوهر بينش تراژيک زندگي ـ که اولين بار در درام يوناني پديدار شد ـ شامل يک قهرمان تراژيک و جست‌وجو و آشکارسازي «تعالي» است و هرگاه نوعي رازورزي «استعلايي» در اثر وجود نداشته باشد، آن اثر ديگر تراژيک نخواهد بود. ويليام جيانکولا، پژوهشگر ادبي، در اين کتاب، شش تراژدي از دوران رنسانس تا عصر ما را مورد بررسي و دقت نظر قرار داده است: دکتر فاستوس (کريستوفر مارلو)، هملت (ويليام شکسپير)، شاه‌لير (شکسپير)، سفر طولاني از روز به شب (يوجين اونيل)، مرگ فروشنده (آرتور ميلر) و پايان بازي (ساموئل بِکِت).