از منظر رويکرد استعمار زدايي از جامعه شناسي بر خلاف بسياري از رشته هاي ديگر جامعه شناسي «استعمار» نشد؛ بلکه از همان ابتداي کار خود همواره استعماري بود. منظور من اين است که جامعه شناسي هم منطق معرفت استعماري را دروني کرد و هم خود آن معرفت را بازتوليد و تقويت کرد. منظور از معرفت استعماري شيوه هاي مسلط انديشه و دانستني است که باعث توليد و بازتوليد تفاوت استعماري شدند. از اين رو دنياي استعمار و امپراتوري ها تنها هياهوي پس زمينه جامعه شناسي نبود بلکه اين رشته براي دروني سازي شيوه هاي استعماري انديشه و بازنمايي جهان به وجود آمد. اين سبک استعماري توليد دانش با گذشت بيش از يک قرن همچنان در شکل گيري کردار جامعه شناختي اثرگذار است. در اين راستا کنش هاي مربوط به آينده جامعه شناسي نيازمند بررسي جدي گذشته اين رشته است.