آينه و زمان مرد: تو بدنت چه خبره؟ شهريار: (به شکم‌اش اشاره مي‌کند) تو دلم آشوبه. معده‌م داره به‌هم مي‌ريزه. مرد: پس فقط توصيف کن که چه‌طوري من رو خفه مي‌کني؟ شهريار: دو تا دستم رو مي‌ندازم دور گردنت و تا جايي که مي‌تونم فشار‌مي‌دم. همين‌طوري فشار‌ مي‌دم که ديگه صدات رو نشنوم. مرد: ادامه بده. شهريار: بعد مي‌خوابونمت رو زمين. دوباره شروع مي‌کنم فقط گردنت رو فشار مي‌دم. فشار مي‌دم. اون‌قدر فشار مي‌دم که بميري؛ که ديگه نتوني از جات بلند شي. مرد: به من نگاه کن، چه اتفاقي واسه من افتاده؟ شهريار: افتادي کف زمين، صورتت به‌خاطر خفگي کبوده. مُردي. مرد: برو تو چشم‌هام نگاه کن. چشم‌ها چه رنگيه؟