در سال 1985 ابتدا به صورت هفتگي و سپس يک هفته در ميان، در مجلة هفتگي «لسپرسو» شروع به نوشتن ستوني به نام «قوطي کبريت مينروا» کردم. عنوان آن، به قوطي کبريت‌هاي قديمي اشاره داشت با دو تکه فضاي سفيد در داخلش که جان مي‌دادند براي يادداشت‌هاي کوتاه… اين مقالات معمولا ملهم از وقايع روزمره بودند، البته نه هميشه، چون يک شب ممکن بود يک صفحه از هرودوت، افسانه‌هاي برادران گريم يا کميک ملوان زبل را دوباره بخوانم و ايده‌اي به ذهنم برسد… اما بين سال‌هاي 2000 تا 2015 بيش از چهارصد مقاله نوشته بودم و احساس مي‌کردم بعضي از آن‌ها را مي‌توان از خطر نابودي نجات داد. فکر مي‌کنم بيشتر قسمت‌هاي اين ستون را که در اين کتاب جمع‌آوري شده‌اند، مي‌توان بازتابي از جنبه‌هاي مختلف «جامعة سيال»مان در نظر گرفت که در ابتداي همين اثر نيز در موردش نوشته‌ام.