سياستمداراني که عادت دارند بي پرده سخن بگويند، کم نيستند اما به ندرت مي توان کسي را يافت که از صميم قلب سخن بگويد.واتسلاف هاول اما راه ديگري جز اين براي سخن گفتن يا نوشتن نمي شناسد. چه به عنوان فعال مدني و فعال سياسي و چه به عنوان نمايشنامه نويس، سوگندخورده و در راه مبارزه با شر به چيزي جز حقيقت نينديشد.او در مقام رئيس جمهور چکسلواکي و سپس جمهوري چک نيز به اين اصل پايبند ماند. هاول هرگز اجازه نداد سخنراني هايش به دست دستياران سياسي و نويسندگان حرفه اي تدوين شود و خود بار آن را ـ که برايش لذتي مضاعف نيز به همراه داشت ـ به دوش گرفت؛ شايد مخاطبانش از نيويورک تا دهلي نو، از اسلو تا توکيو، به خاطر اين تصميم هاول خوش اقبال بوده اند. کتاب پيش رو شامل سي و سه گفتار از اوست که بين سال هاي 1990 تا 1996 نوشته شده و هم عميقاً شخصي و هم عميقاً سياسي است. هاول دربار مصائب توتاليتاريسم و راه دشوار خروج از آن مي نويسد؛ او توصيف مي کند که چگونه کشورش و ديگر کشورهاي پساکمونيستي در حال يادگيري دموکراسي از آغاز هستند و در اين راه با چه موانع داخلي و خارجي مواجه مي شوند. هاول از تمدن تکنولوژي محوري که جهان را فراگرفته و چالش هايي که براي واقعيت هاي چند فرهنگي به وجود مي آورد، شگفت زده مي شود. او به وظيفه هر انسان زنده اي براي جلوگيري از همه ظواهر ـ عقل سليم، اعتدال، مسئوليت پذيري، ذوق و سليقه، احساس، غريزه و وجدان از سياست بيگانه نيست، بلکه کليد موفقيت آن در بلند مدت است.