آرتور رمبو نابغه‌اي عصيانگر، تند‌مزاج و آزادي‌خواه بود. شيوه‌ي سلوک و زندگي‌اش و همچنين اشعار شگفت‌انگيزش در نوجواني و جواني، تأثيري انکار ناشدني بر اغلب نحله‌هاي ادبي و هنري و حتي جنبش‌هاي سياسي بعد از وي گذاشت. ‌از ده سالگي به سرودن شعر پرداخت و وقتي در شانزده سالگي سه قطعه از اشعارش را براي پل ورلن، شاعر سرشناس مکتب سمبوليسم، فرستاد با آغوش باز او مواجه شد. ورلن برايش نوشته بود: بياييد روح بزرگوار عزيز، ما شما را فرا مي‌خوانيم، ما منتظرتان هستيم. از اين جاست که رابطه‌اي گرم و عجيب ميان آن دو شکل مي‌گيرد. رابطه‌اي که در نهايت با شليک ورلن به رمبو خاتمه مي‌يابد، اگر چه رمبو در نهايت نجات مي‌يابد اما مچ دستش در اين حادثه سوراخ مي‌شود. سرگذشت غريب آرتور رمبو او را به سياحت در سه قاره و حداقل چهارده کشور مختلف کشاند. در کمون پاريس شرکت کرد و از همان زمان با سن بسيار کم با بزرگان شعر فرانسه حشر و نشر پيدا کرد. او که بي‌شک يکي از درخشان‌ترين ذهن‌هاي ادبي تاريخ فرانسه به شمار مي‌رود، در بيست و يک سالگي وادي شعر و ادبيات را به کلي رها مي‌کند تا به زندگي‌اي تن دهد که بيش‌تر به رمان‌هاي تخيلي ماجراجويانه مي‌ماند. از تجارت عاج و قهوه و پوست حيوانات و قاچاق اسلحه براي سلطان حبشه گرفته تا گدايي و دوره‌گردي و کا و کارگري در کارخانه. هر شغل و هر فضايي را که بتواند مي‌آزمايد. گويي ادامه‌ي آن شور و اشتياق ادبي‌اي است که همچون تجربه‌اي يگانه و بيان ناشدني به جاي سرودن اين بار آن را مي‌زيد. احسان مهتدي، شاعر و پژوهشگر ادبي، در اين اثر روايتي خواندني از زندگي کوتاه اما جاه‌طلبانه و پرافت‌وخيز آرتور رمبو ارائه مي‌دهد. سرگذشتي جذاب از شاعري طاغي که هر ميلي را نه به اندازه‌ي چشيدني به سرانگشت، که رفتن تا به انتهاي امکان آن تجربه مي‌کند.