سلاخ خانه شماره پنج… شاهکاري براي تمامِ فصول. رماني که انتشارش سرآغازِ فصلي نو در ادبياتِ جهان شد بي ترديد. کورت ونه گات (1922-2007) آن شکاکِ کبير اين رمان را در 1969نوشت. رماني که انفجاري بود بين مخاطبان. «سلاخ خانه شماره پنج» روايتي است پست مدرن از بخشي از زندگي خودِ ونه گات. او که به عنوانِ سرباز ارتش آمريکا در جنگ جهاني دوم اسير آلماني ها شد و در شهرِ تاريخي درسدن زنداني. متفقين در پانزدهم فوريه 1945 شهر درسدن را که هيچ ادوات نظامي مهمي نداشت و شهري تاريخي و زيبا محسوب مي شد با نزديک چهارهزار تُن بمب به آتش کشيدند. طبق آمار نزديک به 134000 نفر کشته شدند و يک فاجعه بزرگ رقم خورد که ونه گات به شکلِ معجزه آسايي از آن جان به در برد و شاهد ويرانه ها شد. او رمان را با همين فضا شروع مي کند. قهرمان مشهورش «بيلي» در تاريخ و زمان هاي ديگر غور مي کند تا تبارِ نفرت و خشونت را با آن طنز سياه حيرت آورش روايت کند. جمله تکرارشونده «بله رسم روزگار چنين است!» در اين رمان به موتيفي تبديل مي شود براي پيوند گذشته، حال و آينده… مشهور است اين قول که «هر کس سلاخ خانه شماره پنج» را مي خواند ديگر نمي تواند به زمان اعتماد کند. به تاريخ و به تقويم. ونه گات بعد از نوشتن رمان ها و داستان هاي تاريخ ساز در 2007 در هشتادوچهارسالگي از دنيا رفت. در گزارش پزشکي نوشتند او از يک بلندي «سقوط» کرده است