رمان «بربادرفته»، اثر «مارگارت ميچل» نويسنده آمريکايي، نخستين بار در سال 1936 منتشر شد. کسي فکر نمي‌کرد اين اثر حجيم (چاپ اول 1037 صفحه و ويراست دوم 1024 صفحه) دهه‌ها پس از انتشار، همچنان جزو پرفروش‌ترين رمان‌هاي تاريخ ادبيات قرار داشته باشد. ميچل در سال 1937 براي *بربادرفته* برنده جايزه پوليتزر شد. در سال 1939، يکي از ماندگارترين آثار سينمايي از اين کتاب اقتباس شد. فيلم «بربادرفته» در مراسم اسکار همان سال نامزد 12 جايزه و برنده بهترين فيلم شد. چه بر سر اسکارلت آمد؟ بر سر آن شکوه و قدرت ذاتي‌اش که يک شهر را مي‌توانست برهم بزند؟ اسکارلت شخصيت اصلي داستان «بربادرفته»، دختري اصيل است که ناگهان در ميانه عشقي غريب، جنگ‌هاي داخلي آمريکا، فقر و تنهايي، خود را باز مي‌يابد. اسکارلت انگار تمام عمر مي‌جنگد، گاه پيروز و گاه بازمانده و فرورفته در خويش. اما اصلي‌ترين جنگي که او را در خود فرومي‌کشاند،‌ نه جنگ خاک و آتش و سرزمين، بلکه شعله‌هاي بلند آرزو، بي‌انصافي عشق‌ها و گره‌هاي بي‌شماري است که در زندگي پيش‌رويش، خودش و خانواده‌اش را به بازي مي‌گيرد. اسکارلت گاه روزگار را تحقير مي‌کند و مي‌خواهد از بند همه‌چيز بگريزد، گاه هم مانند مهره‌اي سوخته از بازي بيرون مي‌رود. فرم و ساختار در رمان «بربادرفته» شکلي اصيل به رمان بخشيده است. معنا و محتواي داستان نيز با توجه به دغدغه‌هاي جاري در آمريکاي آن زمان، بسيار موردتوجه مخاطبان جدي ادبيات و منتقدان ادبي قرار گرفت. مارگارت ميچل پس از انتشار رمان، در يادداشتي نوشت: «اگر قرار باشد براي اين رمان مضموني انتخاب کنيم، من بقا را ترجيح مي‌دهم.» مارگارت ميچل (1900-1949)، از نويسندگان روشنفکر زمان خود، مي‌کوشيد با داستان‌هايش و فضاهاي خلق‌شده در آن‌ها پا بر سنت‌هاي قديمي و باورهاي پوسيده بگذارد، دست مردم و به‌ويژه زنان جامعه سنتي آمريکا را بگيرد و آن‌ها را از سايه تعصب و نابرابري جنسيتي عبور دهد. ميچل بارها در رمانش به ياد مي‌آورد که جنگ‌ها و کشمکش‌هاي بي‌فايده چگونه فرصت مهرورزي و عشق را از انسان مي‌ربايد. رمان «بربادرفته» جز اينکه صحنه‌ها و لباس‌هاي کلاسيک و لطيف را در قالب کلمات نمايش مي‌گذارد،‌ بسيار انتقادي است و به مضاميني همچون وطن‌دوستي، عشق، خيانت، جايگاه زنان و جامعه طبقاتي مي‌پردازد. جالب اينکه «بربادرفته» تنها رمان به‌جامانده از ميچلِ جاودانه است.