ميل به انطباق يکي از نيرومندترين تمايلات در يک جامعه است. تاد رز معتقد است که ما انسان ها به طور مداوم برخلاف منافع خود عمل مي کنيم، زيرا مغزمان باورهاي ديگران را اشتباه درک مي کند. مجموعه‌اي پيچيده از توهماتِ ناشي از تعصبِ انطباق، نحوه نگرش ما به جهان اطراف را تحريف مي کنند. از کمبود دستمال توالت در زمان همه‌گيري کرونا گرفته تا کليه هايي که به جاي پيوند دور انداخته مي شوند يا تفکيک نژادي و حضور زنان در سياست. ما به طور معمول از ديگران کپي‌برداري مي کنيم، در مورد آنچه باور داريم دروغ مي گوييم.، به قبايل و گروه‌هاي خود مي چسبيم و سعي مي‌کنيم ديگران را ساکت کنيم. ما به قدري عميق اجتماعي هستيم که وقتي با گروه ناسازگار باشيم و به عزت نفسمان آسيب دائمي وارد کنيم، از رفاه ما مي کاهد و هرگز پتانسيل کامل خود را درک نمي کنيم. به همين دليل است که ما اغلب دنبال تله‌هاي آشناي پول، شهرت و موفقيت مي‌رويم که باعث مي‌شود حتي وقتي به آن‌ها دست مي‌يابيم احساس پوچي کنيم. به همين دليل است که کورکورانه از ديدگاهي که لزوماً به آن اعتقاد نداريم حمايت خواهيم کرد تا با گروه ترکيب شويم. ما خودمان را در زندان‌هايي به دام مي‌اندازيم که خودمان ساخته‌ايم که ما را از زندگي شاد و رضايت‌بخشي که تصور مي‌کنيم باز مي‌دارد.