انديشه جورجو آگامبن متکي بر تخصصي بي‌بديل در عرصه سنت‌هاي کلاسيک فلسفه و بلاغت، دستورشناسي عهد باستان متاخر، الاهيات مسيحي و فلسفه مدرن است. اخيراً آگامبن انديشه خود را به سوي تاسيس امر اجتماعي و برخي نتايج اخلاقي-سياسي انضمامي در مورد وضعيت جامعه امروز و جايگاه فرد در آن معطوف کرده است. او در هومو ساکر در نظر دارد تا مساله امکان ناب و بالقوگي و قدرت را با مساله اخلاق سياسي و اجتماعي در بستري به هم متصل کند که در آن مساله مزبور بنياد ديني و متافيزيکي و فرهنگي سابق خود را از دست داده است. او با تکيه بر تحليل فوکو از زيست‌سياست، دست به پژوهشي گسترده و عميق و دقيق دست مي‌زند در مورد حضور ضمني يا نهفته تصور زيست‌سياست در تاريخ نظريه سياسي سنتي. طبق نظر او، از نخستين رساله‌هاي نظريه سياسي، به‌خصوص در انگاره ارسطويي انسان به‌مثابه حيوان سياسي، و در سراسر تاريخ انديشه غربي در مورد حاکميت،‌ نوعي انگاره حاکميت در مقام قدرت مشرف بر «حيات» مندرج است. دليل پنهان ماندن اين انگاره اين است که امر مقدس و تصور تقدس از تصور حاکميت تفکيک‌ناپذير شده است.