دموکراسي، آزادي انديشه و بيان، رواداري مذهبي، آزادي فردي، خودمختاري سياسي ملت‌ها، برابري قومي و جنسيتي؛ با گذشت چندين دهه از تجلي اين ارزش‌ها در اعلاميه جهاني حقوق بشر (1948) امروزه ديگر اين مقولات در جريان‌هاي غالب اجتماعي و سياسي جايگاهي تثبيت‌شده يافته‌اند. «يک انقلاب ذهني» خاستگاه فلسفي اين انديشه‌ها را در جرياني بازمي‌شناسد که آن زمان نامعتبرترين شاخه تفکر روشنگري محسوب مي‌شد: روشنگري راديکال. جاناتان ايزرائيل، از انديشمندان پيشگام در حوزه تاريخ روشنگري نشان مي‌دهد که مخالفت با روشنگري راديکال عمدتا برآمده از تمايلات شديد جامعه به دفاع از اصولي بود که با تداوم سانسور، اقتدار کليسا، نابرابري اجتماعي، تبعيض نژادي و مذهبي و امتيازات گسترده طبقه حاکم داشتند. «يک انقلاب ذهني»، در بازگويي اين روايت جذاب، خاستگاه‌هاي حيرت‌انگيز گران‌مايه‌ترين ارزش‌هاي ما را آشکار مي‌کند و نشان مي‌دهد که چرا حتي امروزه نيز اين ارزش‌ها در برخي محافل به‌کرات مذموم شمرده شده و آماج حمله قرار مي‌گيرند.