پدران و پسران مشهورترين و محبوب‌ترين و به اعتقاد بسياري بهترين رمان ايوان تورگنيف است؛ نخستين رمان بزرگ روسي که شهرت جهاني يافت و راه را براي آثار بزرگ نويسندگان بعدي چون داستايفسکي و تالستوي هموار کرد و علاوه بر خوانندگان، نويسندگان بسياري از جمله گوستاو فلوبر و ژرژ ساند و هنري جيمز و جوزف کنراد آن را ستوده يا از آن تأثير پذيرفته‌اند. اين شاهکار ادبيات کلاسيک روسيه رماني است غني با سبکي درخشان و ظريف درباره‌ي روابط انساني، دوستي و خويشاوندي، عشق و دل‌شکستگي، و ايمان، نهاده در ميان تابلوهايي که نويسنده با قلم جادويي خود از طبيعت ترسيم کرده و در پيرنگ خود تنيده است. رمان در روسيه‌ي دهه‌ي ???? مي‌گذرد، در آخرين سال‌هاي پيش از الغاي کامل نظام ارباب و رعيتي [سرواژ]. شخصيت‌هاي رمان سياه و سفيد يا «تيپ» نيستند؛ نويسنده به هرکدام با عشق و همدلي عميق ويژگي‌هاي مميزه بخشيده و کاري کرده که فراموش‌نشدني شوند؛ هيچ‌کدام از شخصيت‌هاي رمان نه يکسره برحق‌اند و نه يکسره بر باطل، و از همين رو هم «پدران» و هم «پسران» جامعه‌‌ي آن روز از اين رمان برآشفتند.