«سلام، اسم من متيو است، هرچند شايد مرا با اسم ديگري بشناسيد. دوستانم متي صدايم مي‌کنند. و احتمالا تا حالا مي‌بايست مرده باشم!» و اين‌گونه زندگي‌نامه‌ي پرفرازونشيب هنرپيشه‌ي معروف، متيو پري آغاز مي‌شود؛ زندگي‌نامه‌اي که در آن ما را با خود به سفري از روياهاي دوران بچگي تا شهرت و اعتياد و بهبودي پس از آن مي‌برد. متيوي پنج‌ساله قبل از اين‌که مدام به بيمارستان برود يا در مراکز بازپروري بستري شود، به خاطر جدايي پدر و مادرش مدام بين مونترال کانادا و لس‌آنجلس در رفت‌و‌آمد بود. متيوي چهارده‌ساله ستاره‌ي تنيس کانادا بود، و متيوي بيست‌و‌چهارساله براي بازي در محبوب‌ترين سريال تاريخ به نام فرندز انتخاب شد. در داستاني باورنکردني که فقط خودش مي‌تواند با آن طنز آشنا، صميمي و دوست داشتني‌اش آن را تعريف کند، از خانواده‌اي مي‌گويد که بزرگش کردند، از ميل و اشتياقش براي شناخته‌شدن و شهرت، از حفره‌ي عميق درونش که حتي با محقق شدن روياهايش هم پر نمي‌شد. و از طرفي ديگر از آرامشي مي‌گويد که در پاک‌بودن از اعتياد يافته، و از حس حضور در سريال پربيننده‌ي فرندز. او خاطرات جالبي از ديگر بازيگران فرندز و ساير ستاره‌هايي تعريف مي‌کند که در زندگي با آن‌ها هم‌مسير بوده است. متيو در اين کتاب درباره‌ي اعتيادش صحبت مي‌کند، از شش هزار جلسه‌ي ترک اعتياد، از شصت‌و‌پنج بار سم‌زدايي و بازپروري، از هفت ميليون دلاري که براي پاک‌شدن خرج کرده. او با بياني صادقانه و صميمي و با طنازي خاص خودش از زندگي پر زرق‌و‌برق و باشکوه ستاره‌بودن مي‌گويد، از شهرت بي‌حدوحصر و بار مسئوليتي که با خود به همراه دارد و از فرازونشيب‌هاي زندگي پرپيچ‌وخم‌اش. کتاب با اين که زندگي‌نامه است اما روند زماني منظمي ندارد و متيو بارها و بارها گذشته و حال را در هم مي‌آميزد و گاهي حتي به سبک جريان سيال ذهن ما را وارد هزارتوي زندگي‌اش مي‌کند. کتاب فرندز (دوستان و عاشقان) کتاب آساني نيست. کتابي نيست که آن را صرفا براي سرگرمي بخوانيد، کتابي است تيز و گزنده؛ و از شما مي‌خواهد به چيزهايي فکر کنيد که گاهي ممکن است تلخ و دردناک باشد، ولي مانند دوست خوبي که تا هميشه همراه‌تان است، دستش را به سمت‌تان دراز مي‌کند، دست‌تان را مي‌گيرد و با خودش بالا مي‌کشد.