وقتي يکي از عزيزانمان مي‌ميرد يا هر نوع ديگري از فقدان را از سر مي‌گذرانيم، به چيزي وراي واقعيت سخت فقدان نياز پيدا مي‌کنيم. فقدان مي‌تواند ما را زخمي کرده، از کار بيندازد و ساي? آن مي‌تواند سال‌ها بر سرمان سنگيني کند. از نظر ديويد کسلر در چنين لحظاتي پس از تجرب? انکار، خشم، چانه‌زني، افسردگي و در نهايت پذيرش سوگ، بايد قدمي فراتر بگذاريم و در جست‌وجوي معنا باشيم. اين معنا مي‌تواند در اشکال متعددي نمود يابد؛ مثلاً در قالب دستيابي به احساس قدرداني از فرصتي که با عزيز ازدست‌رفته‌مان سپري کرده‌ايم، يافتن راه‌هايي براي گراميداشت و تکريم او يا درک کوتاهي عمر و ارزشمندي زندگي و بدل ساختن آن به سکوي پرشي به ‌سوي تغيير. سوگ به‌غايت نيرومند است و امکان دارد انسان به‌راحتي در درد ناشي از آن گير بيفتد. اما چنانچه ما بتوانيم در غيرمنطقي‌ترين فقدان‌ها نيز معنايي بيابيم، قادر خواهيم بود به مرحله‌اي فراتر از گير افتادن قدم بگذاريم. با جست‏وجوي معنا در سوگ مي‌توانيم به رشد خود ادامه دهيم و راه‌هايي براي برخورداري از زندگي خوب و حتي شاد پيدا کنيم.