در سپتامبر 1967، دانشگاه ملي مهندسي ليما در اقدامي منحصر به فرد ملاقاتي بين گابريل گارسيا مارکز وو ماريو بارگاس يوسا در يک مراسم پرسش و پاسخ عمومي ترتيب داد. گفت و گويي دو روزه که بتواند ابعاد مغفول خلق رمان، شخصيت انساني، تجربه شخصي و ... هر دو نويسنده را آشکار کند. يوسا در اين گفت و گو نقش مصاحبه کننده و گارسيا مارکز نقش مصاحبه شونده را ايفا کرد. با درنظر گرفتن اهميت چشمگير اين پرسش و پاسخ که نخستين ديدار عمومي اين دو نويسنده محسوب مي شد، اين متن نه تنها آشکار کننده ي پيشينه خاطرات شخصي به کار گرفته در رمان صد سال تنهايي است و به طور ويژه اعتقادات ادبي مولف را نشان ميدهد بلکه بيانگر ديدگاه هاي مخالف بارگاس يوسا - هميشه جدي، صيقل خورده، و تئوريزه شده و روشمند در جدال- و گارسيا مارکز - با طنز ناگهاني و پارادوکسيکال، استدلالهاي گزنده و خشمگينانه - است. حتما علاقمندان ادبيات آمريکاي لاتين به ياد دارند که دوستي اين دو غول ادبي با مشت محکم که يوسا به صورت مارکز کوبيد و او را نقش زمين کرد پايان يافت. حادثه اي که علت آن از جانب هر دو نويسنده همچون رازي که در فصلي از کتاب به آن پرداخته شده است. ديدگاه هاي يوسا درباره آثار گارسيا مارکز پس از 40 سال (برگرفته از مصاحبه اي در روزنامه ال پاييس 2017)، و متن سخنراني ماريو بارگاس يوسا پس از دريافت جايزه ادبي رومولو گايگوس نيز فصل هاي ديگر کتاب را تشکيل مي دهند.