هم? نظريه هاي داستان گويي از سطح ظاهري فيلم فراتر مي روند و آن دسته از عناصر و ساختارهاي زيربنايي را مشخص مي سازند که به فيلم معنا مي بخشند. درست است که برخي از عناصر داستان گويي فيلم را در قالب زيبايي شناختي لذت بخشي شکل مي دهند و حس يکپارچگي و توازن و انسجام را رقم مي زنند ولي بقيه عناصر از طريق نگرش هاي ايدئولوژيک اجحاف آميزي همچون پدرسالاري، نژاد پرستي و نابرابري فيلم را سازمان مي دهند. اتکاي صرف به سطح ظاهري نه به فهم درست ايدئولوژي منجر مي شود و نه فيلمنامه نويسان و داستان گويان را وامي دارد تا آن ايدئولوژي را به چالش بطلبند و نگرشي بديل عرضه کنند. به همين دليل يکي از جنبه هاي بنيادين شناخت فيلمسازي، آگاهي به نظريه هايي است که عناصر زيربنايي داستان گويي را مشخص مي سازند و نگرش هاي ايدئولوژيک آنها را برملا مي کنند.