زبان‌ها و گويش‌هاي در خطر، به‌سان آيينه‌اي از فرهنگ و پيشينه تمدن، بخشِ مهمي از ميراثِ معنوي و هويتِ ملي هر سرزميني را پديد مي‌آورند. گويش‌شناسي، دانشي روشمند براي گردآوري و حفظِ اين زبان‌ها و گويش‌ها به‌منظورِ احيا و حفظِ فرهنگ، هويّت ملي و قومي است و نيز به غنايِ زبان و فرهنگِ آن کشور مي‌افزايد. پژوهش حاضر، با گردآوريِ فرهنگ و لهج? فارسيِ مردمانِ گُرجيِ شهر اَفوس در استان اصفهان، کوشيده است گامي در جهت حفظ و نگهداريِ اين لهجه برداشته تا از تغيير يا نابودي ِاحتماليِ آن پيشگيري نمايد. اين پژوهش در سه بخشِ فرهنگ، زبان و ادبيات تدوين شده است.