بامزه بودن کار آساني نيست. هرکس تا حالا در کوکتل پارتي به شوخي هاي بي مزه ديگران گوش داده و مجبور بوده به رسم ادب زورکي بخندد، خوب مي داند که همه دوست دارند بامزه باشند ولي اين دُر گران را به هرکسي نمي دهند. روي کاغذ سفيد که نمي توان به زمان بندي و ايما و اشاره و حالات چهره اتکا کرد، بامزه بودن سخت تر هم مي شود. در اين روزگار تيره، که يک لات قدکوتاه چشم بادامي اهل روسيه گويي کمر بسته تا دنيا را به آشوب بکشد، يکي از معدود پناهگاه هاي مطمئني که در برابر اندوه و نوميدي داريم طنز قلقلک دهنده و هرازگاهي لودگي است که به ياد ما مي اندازد زندگي، به جز صحنه هاي هولناک، جلوه هاي ديگري هم دارد. در هيچ روزگاري مثل الان به دلقک ها نياز نداشته ايم. وودي آلن وارد مي شود.