نوآر کلاسيک آمريکايي يعني فيلمي که بازتاب جامعه‌ي پرآشوب و تاريک پس از جنگ در آمريکاي دهه‌ي 40 و 50 قرن بيستم است، که به تأثير از داستان‌هاي هارد‌ـ‌‌بويلد (وولريش، هَمِت، چندلر، کِين) توانست شمايل گنگستر و کارآگاه، و همچنين تصوير متمايزي از زن و خانواده را در مقايسه با ملودرام‌هاي پيش از خود خلق کند. اين نوآر در تاريخ سينما به‌عنوان گونه‌اي از فيلم ــ که در بستر داستانيِ جرم و جنايت و دنياي تبهکارانه توانست به معناي واقعي کلمه سايه‌روشني از پيدا و پنهانِ زندگي مدرن شهري باشد ــ، هنوز هم در محافل علمي و سينمايي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است؛ زيرا نوآر چه در قصه‌پردازي و چه در تکنيک کماکان بي‌بديل است و شايد بتوان گفت تنها ژانر سينمايي است که فرم و محتوا در آن به کامل‌ترين و درست‌ترين شکل خود به اجرا درمي‌آيد. آنچه اين جستار را به اثري جامع بدل مي‌کند اين است که ديکوز تلاش کرده نگاه نوآر به جنسيت، زن و خانواده را نيز واکاوي کند و براي مثال نشان دهد چگونه زن برخلاف تصوير سنتي و ملودراماتيکي که در سينما داشته، در نوآر توانسته ــ هرچند بازهم از نگاه مردانه ــ به سوژه‌اي قوي اما اغواگر و ويرانگر بدل گردد. ديکوز نوآر را به لحاظ ساختارِ توليدي و روايي ــ نگاره‌شناسي نوآر و استفاده از فلاش‌بک، صداي راوي و غيره ــ مورد مطالعه قرار داده و همچنين زيرژانرهايي چون سرقت، مشت‌زني و فيلم‌هاي افشاگرانه را نيز در اين گونه فيلم مورد تحليل و بررسي قرار مي‌دهد.