زان پس، شبان تيره بي مهتاب منقار غم به خاک نماليدم چون نور آرزو به دلم تابيد در آرزوي صبح، نناليدم اين دست گرم، دست تو بود اي عشق! دست تو بود و آتش جاويدت من مرغ کور جنگل شب بودم بينا شدم به سرمه خورشيدت!