نزاع شوروي و غرب در ميانه‌ي قرن بيستم و درست پس‌از پايان جنگ، سرنوشت بسياري را در جهان دگرگون کرد؛ از اشغال فلسطين به دست فالانژهاي فاشيست آژانس يهود و تشکيل کشوري با حمايت مستقيم آمريکا و اروپا، تا ديکتاتوري‌هاي ريزودرشت بلوک شرق که همگي با نام کمونيسم، حمايت از کارگران جهان و مقابله با امپرياليسم جهاني، دهه‌ها خفقان، کشتار و تبعيد را بر مردمانشان تحميل کردند. ديکتاتوري «انور خوجه» در آلباني اما، نمونه‌ي متفاوتي نسبت به همه‌ي آن ديکتاتوري‌ها بود. خوجه رژيمي ساخته بود با بلاهتي بنيادين که تک‌تک تصميمات او و رژيمش، نشان از حماقت سازمان‌يافته‌اي داشت که در اختناقي بي‌پايان، همه‌ي شهروندانش را در ناامني زيستي‌اي فرو برده بود که پايان‌ناپذير به‌نظر مي‌رسيد. «اسماعيل کاداره» از دهه‌ي 1960 تا به امروز، زبان گوياي آلباني و آلبانيايي‌تباران بوده و حتي در اين قريب به چهار دهه‌اي که از مرگ خوجه و فروپاشي حکومتش مي‌گذرد، او دست از روايت جراحت و بغض عميق سرزمينش برنداشته است. کتاب «دختري در تبعيد؛ مرثيه‌اي براي ليندا ب» يکي از تحسين‌برانگيزترين رمان‌هاي کاداره بر محور ماجراي دختر جواني‌ به نام «ليندا»ست که مرگ عجيبش موجب شده نيروهاي امنيتي، نويسنده‌اي را براي پاره‌اي توضيحات فرا بخوانند! فراخواندني از همان جنس فراخواندن‌هايي که عموم روشنفکران زيسته در رژيم‌هاي پساتوتاليتر، هر لحظه از زندگي‌شان انتظارش را مي‌کشيدند. بازجويي از روديان استفا که ابتدا به‌نظر مي‌رسيد فقط پرسش از کتابي‌ست که با امضاي او نزد ليندا بوده، در ادامه به سوءظن‌هايي منجر مي‌شود که همه‌ي جنبه‌هاي دهشتناک و البته مضحک حکومتي را نمايان مي‌کند که براي بقايش جز تهديد، قتل و ارعاب هيچ راه‌حلي ندارد. دختري در تبعيد، روايتي‌ست که بدون هيچ فروکاستگي، غريبگان در وطن را زير سقف دروغ، خفقان و حماقت تصوير کرده‌است؛ داستان زندگان و مردگاني تک‌افتاده که پشت سنگرهاي آلباني خوجه، همه‌ي عمر عزيزشان به باد رفت.