براي يک نظام تماميت خواه کار دشواري نيست که مردم را در جهل نگه دارد. به محض آن که به خاطر «درک ضرورت ها»، انضباط حزبي، همرنگي با نظام و شکوه و افتخار سرزمين مادري از آزادي ات چشم پوشيدي، از حق خود براي فهميدن حقيقت صرف نظر کرده اي. اندک اندک، قطره قطره، شيره ي زندگي ات کشيده مي شود، درست مثل اين که رگ دستت را زده باشي، به همان قطعيت. بخت بيدادگر از مشهور ترين کتاب ها در باب زندگي زير سايه ي کمونيسم است. داستان زني که از چاه سياه نازيسم جان به در مي برد تا به مغاکي بس عميق تر و ظلماني تر فروغلتد، يعني اتحاد جماهير شوروي، آرمانشهري که ويرانشهر شد. نويسنده مي کوشد با کلمه، تنها ابزار بي قدرتان، اين چرخه ي غم انگيز اميد و نوميدي را به تصوير بکشد، چشم انتظار روزي که آفتاب آزادي را غروبي نباشد.