ديپلمات‌ها حق دارند که تابع نظرات انديشمنداني مانند هانس مورگنتا باشند که معتقد بود: «سياست يعني قدرت و قدرت يعني نفوذ.» از ديد مورگنتا، کارِ ديپلمات توسعه روابط با هدفِ «افزايشِ نفوذ» است تا کشورش دست بالاتري در قدرت پيــدا کند. در يک کلام، اين کار جــز واقــع‌گرايــي معناي ديگري ندارد و البته از آرمان‌گرايي به دور است. روزنامه‌نگاران و خبرنگاران نيز متقابلاً حق دارند که بر اساس نظريه‌هاي انديشمندان علم ارتباطات و روزنامه‌نگاراني چون ويلبر شرام (نظريه پاداش مخاطبان) و مک لوهان (نظريه نگاه جهاني و شفافيت) «رويکردي انتقادي» پيشه کنند و به مخاطبان پاداش بدهند. پاداش خبرنگار به مخاطب جز کسب اطلاعات و شفاف‌سازيِ «اتاق‌هاي دربسته مذاکرات» چيز ديگري نيست؛ هست؟