يکي از اعضاي حزب کمونيسم شوروي، 25 سال پس از فروپاشي شوروي و بلوک شرق در يادداشتي نوشت که تفاوت مردم روسيه‌ي امروز با زمان شوروي اين است که ديگر حوصله‌شان سر نمي‌رود چون مثل زمان شوروي نيست که دغدغه‌ي مسکن، بهداشت، آموزش و ... وجود نداشت و امروز اين‌قدر بدبختي دارند که سر ميز شام درباره‌شان باهم‌ديگر حرف بزنند و حوصله‌شان سر نرود! از طنز نهفته در اين مله‌ها که بگذريم و قبول کنيم که مقصود حرف تطهير رژيم سرکوبگر شووري نيست، مي‌توانيم به نکته‌ي ديگري توجه کنيم. همان چيزي که روشنفکران بسياري در بلوک شرق به آن پرداخته‌اند. اينکه به واقع فروپاشي شوروي و يوگسلاوي سابق و ديگر کشورهاي نزديک به اين‌ها، آيا به پيشرفت کشورهاي برآمده از دل اين ماجرا و سعادت و خوشبختي مردم‌اش منتهي شد؟! اسلاونکا دراکوليچ کروات مانند بسياري ديگر معتقد است که به واقع اينگونه نبوده است! اين نويسنده که پيش از اين، بالکان اکسپرس، کافه اروپا و ... از او منتشر شده بود، حال در آغاز دهه‌ي سوم هزاره‌ي سوم و سي سال پس از فروپاشي شوروي و يوگسلاوي، با کتاب «ديدار دوباره در کافه اروپا»، سعي کرده وضعيت مردم شرق اروپا را شرح دهد که گويي هيچ‌گاه نمي‌توانند عضوي از اروپا باشند و در کافه‌ي حضرات غربي خوش بگذرانند. دراکوليچ که معتقد است چيزي که نام کمونيسم بر آن گذاشته بودند - همان موقع هم ما مي‌دانستيم نسبتي با کمونيسم ندارد – و وقتي رفت سرجاي‌مان در کافه اروپاي خيالي‌مان نشتسم و خنديديم حتي، امروز پس از سه دهه، کشورهاي برآمده از آن، به واسطه‌ي فساد همه‌گير و سرتاسري، ملي‌گرايي بلاهت‌بار، فقر و بيکاري، جز فرتوتي و نااميدي، چيزي در چشمان مردمان‌‌شان نمي‌بيني. حالا که خوب خنديدند و خنديديم، وقتش است که به ديدار دوباره در کافه اروپا بپردازيم!