فرهنگ مردسالاري در افغانستان به گونه‌اي ا‌ست که تولد پسران را مايه سرور و سربلندي مي‌دانند و تولد دختران را مايه سرشکستگي و نگون‌بختي. آيين «بچَه‌پوشي» حکايت دختراني است که در برهه‌اي از زندگي خود در لباس پسرانه، پرورش مي‌يابند. آزيتا نماينده پارلمان افغانستان است که چاره‌اي نديد جز آنکه چهارمين دخترش را بچَه‌پوش کند و نامش را مهران بگذارد. زهرا نوجواني ماجراجو است که در گيرودار دوران بلوغ، نمي‌گذارد پدرومادرش دوباره او را به دنياي دخترانه برگردانند. شکريه بعد از آنکه بيست سال بچَه‌پوش بوده است، اکنون ازدواج کرده و سه فرزند دارد. نادر و شاهد، هر دو در لباس مردانه افسران پليس، کماکان ناشناخته هستند. اما در دلِ اين روايات پرهيجان، آنچه براي ما جذابيت پيدا مي‌کند، داستان فداکاري زنان و دختران افغانستان در جنگ طولاني‌مدت و خشونت‌بارِ آمريکا است. کتاب دختران زيرزمينيِ کابل چرخه پوياي زندگي آنان را به تصوير کشيده و نيم‌‌نگاهي به تاريخ بشر و شباهتِ رفتارهاي اسرارآميز انسان‌هايي دارد که در سراسر جهان، مورد ظلم واقع مي‌شوند.