خشم در هارلم نخستين بار با عنوان ملک? احمق ها در فرانسه منتشر شد؛ بعدها انتشاراتي آمريکايي آن را با عنوان عشق ايمابل منتشر کرد. اما خشم در هارلم عنواني بود که جا افتاد و روي کتاب ماند. دليلش اين نبود که تصويري از رويدادهاي داستان به دست مي داد يا حتي عنوان بسيار مناسبي بود، بلکه به اين دليل بود که دو واژ? «خشم» و «هارلم» در ذهن خوانند? معمولي کتاب هاي جلد شوميز در فروشگاه هاي در ده? 1950 باهم عجين شده بودند. هارلم، که کم وبيش در قرن بيستم معروف ترين گتوي آفريقايي آمريکايي ها بود، از نظر اکثر آمريکايي هاي سفيدپوست آن دوران بيشتر به نوعي افسانه مي مانست تا نام يک محل. سفيدپوستان به ندرت به اين محله سر مي زدند، محله اي که به آشوب هاي گاه وبي گاهش معروف بود و شايد خاطر? محوي از عياشي ها و تفريحات شبان? جذابش، که گردانندگان برنامه هاي تفريحي حدود بيست سال قبل ترتيب مي دادند، در ذهن ها باقي گذاشته بود. در قفسه هاي آن دراگ استورها، علاق? مفرط به زندگي سياهان محدود مي شد به ژانري فرعي با موضوع باندهاي نوجوانان که عمدتا کتاب هاي اين ژانر به قلم نويسنده هاي سفيدپوست نگاشته مي شد. کتاب هايمز تا مدت ها هيچ بديلي نداشت و در نتيجه سال ها طول کشيد تا در آمريکا خوانندگاني پيدا کند. و البته در اين ماجرا خوانندگان آمريکايي بودند که ضرر کردند. آنها هنوز آمادگي پذيرفتن رمان کمدي -جنايي آفريقايي آمريکايي يا حتي آمادگي پذيرفتن بخشي از عناصر آن را نداشتند برعکس، فرانسوي ها بدون درنگ ارزش کار او را درک کردند و از اين کتاب موفقيت بزرگي ساختند و هايمز را به نوشتن هفت کتاب ديگر طي ده? بعد تشويق کردند تا به مجموعه اي با حضور دو کارآگاه خشن، کافين اد جانسون و گريوديگر جونز، تبديل شود.