بي ترديد آنتونيو گرامشي، انديشمند مارکسيست ايتاليايي، را بايد در زمره برجسته ترين متفکران معاصر دانست که ميان تأملات نظري و افکار و عقايد وي با زندگي و حيات عملي و مبارزاتش در جنبش کارگري ايتاليا در نقش روشنفکر انقلابي طبقه کارگر و در مقام يک انقلابي حرفه اي به معناي مبسوط کلمه پيوندي تنگاتنگ و ناگسستني وجود دارد. از يک سو واکاوي طيف گسترده آثار و نوشته هاي به جامانده از وي سيماي يک فيلسوف، يک ژورناليست، يک تئوريسين و يک استراتژيست و گاه يک آکادميسين را از او به نمايش مي گذارد و از ديگر سو شخصيت او را در نقش فعال جنبش کارگري، دبير کل حزبي سياسي و مبارزي ضدفاشيسم نمايان و برجسته مي سازد. اين دو چهره ژانوسي طي چند دهه گذشته دائما برساخته ميشوند و گاه به مناقشه هاي نظري شورانگيزي انجاميده اند.