جويس مک‌دوگال در تئاتر بدن نه‌تنها به مطالعه‌ي افرادي مي‌پردازد که از طريق نشانه‌هاي جسمي به ا?شفتگي‌هاي رواني واکنش نشان مي‌دهند، بلکه پتانسيل روان‌تني افراد را در لحظاتي تبيين مي‌کند که روش‌هاي معمول براي مقابله با شرايط، ناکارا?مد است. جويس مک‌دوگال در کتاب خود داستان‌هايي فراموش‌نشدني از بيمارانش نقل مي‌کند؛ مادران و فرزندان بالغي که به نظر مي‌رسد در مرحله‌ي پيشاکلامي چنان با هم درا?ميخته‌اند که جدا‌ شدنشان از يکديگر بسيار دشوار است. او براي اشاره به اين مطلب از عبارت «يک بدن براي دو نفر» استفاده مي‌کند و ازجمله داستان فردي به نام «تيم» را روايت مي‌کند که اندوه و سوگ به‌ قدري در وجود او انباشته و مدفون شده است که گويي«قلبي ندارد» تا اينکه دچار حمله‌ي قلبي مي‌شود. دکتر دوگال در مواجهه با ا?نچه بيماران روان‌تني نياز دارند راهنمايي‌هايي بسيار غني و فرمول‌بندي‌هاي نظري هوشمندانه‌اي ارائه مي‌کند و قلمرو روانکاوي را گسترش مي‌دهد.