اين کتاب به دو بخش تقسيم شده است، بخش نخست بخشي است درباره‌ي قدرت با مباحث زير: ارايه‌ي تعريف قدرت، بيان ارتباط مشهور و شناخته شده‌ي قدرت و فساد، تشريح رابطه‌ي خرافات و قدرت و تشبيه رابطه‌ي اين دو به رابطه‌ي دايه و کودک، آميختگي شديد خودخواهي با عشق خرافاتي به آرمان در فرد قدرت پرست و دشواري تشخيص مرز اين دو، دروغ به عنوان يکي از لوازم اساسي کسب قدرت و... نويسنده در پايان بخش مذکور به تصريح بيان کرده است که قدرت، فره ايزدي است، چنانچه منافي آزادي انتخاب افراد نباشد و شر شيطاني است اگر همه‌ي اختيارات را در دست فرمانروايي مستبد جمع کند. در بخش دوم چيزي افزون بر آنچه در بخش نخست آمده است وجود ندارد و نويسنده صرفا با استناد به دو داستان مشهور شاهنامه يعني «رستم و اسفنديار» و «رستم و سهراب» کوشيده است در زمينه‌ي موضوعاتي که پيشتر به طور مبسوط به آنها پرداخته است نمونه‌هايي آشکار ارائه دهد. نکاتي که نويسنده در مقام مفسر اين دو داستان از لابلاي اشعار مربوط به آن بيرون کشيده است، با توجه به موضوع و محتواي کتاب بسيار ارزشمند و قابل درنگ است.