موريس عاشق كلمه‌ها بود. عاشق داستان‌ها. عاشق كتاب‌ها. زندگي خودش هم يك كتاب بود كه هر روز صفحه‌اي به آن اضافه مي‌شد. موريس هر شب، كتاب زندگي‌اش را باز مي‌كرد و شادي‌ها، غصه‌ها، آرزوها و همه چيزهاي تازه‌اي كه يادگرفته بود را در آن مي‌نوشت.