«سرزمين كودكي براي من ساحلي است كه پس از جزر خيس و اسرارآميز شده است؛ ساحلي كه مي‌توان غيرمنتظره‌ترين اشيا را در آن پيدا كرد. من تمام مدت مشغول جستجو بودم و شايد همين كار من را در زندگي مقداري پريشان حواس كرد. بعد هم كه بزرگ شدم - يعني زماني كه چيزي براي گم كردن داشتم - دريافتم كه يافته‌هاي مسرت‌بخش كودكي وام‌هاي سرنوشت هستند. وام‌هايي كه در زمان بزرگسالي بايد ادا كرد و اين بسيار منصفانه است. به يك نكته ديگر نيز عميقا پي بردم: اين كه هر گم‌شده‌اي را مي‌توان يافت؛ حتي عشق، حتي جواني. تنها چيزي كه هيچ‌كس تا به حال نتوانسته است پيدا كند، وجدان گم‌شده است. اين موضوع آن‌قدر هم كه به نظر مي‌رسد غم‌انگيز نيست، چون بايد به ياد داشت كه هيچ‌كس وجدانش را از روي پريشاني حواس گم نمي‌كند.»