آموزش و پرورش از برنامه‌هاي اصلي توسعه هر كشوري است و آموزش كودكان كم‌توان نيز از اين قاعده مستثني نيست. آن‌ها فرشتگان زميني هستند كه بايد مورد توجه خاص قرار گيرند. آن‌ها در ابعاد زندگي فردي و اجتماعي و فرهنگي معضلات گوناگوني دارند. حمايت از آن‌ها بايد به گونه‌اي باشد كه بتوانند در اجتماع مستقلانه زندگي كرده، حرفه‌اي بياموزند و متناسب با توان خود واجد شغل شوند كه برآيند آن عدم تحميل بار مالي بر خانواده و جامعه مي‌باشد. كار براي آنان تركيبي از عشق و شكيبايي مي‌طلبد پس بياييم در مقابل كودكان استثنايي، صبر استثنايي داشته باشيم.