احتمالا واژه «روان‌شناسي مثبت» را در راديو، تلويزيون شنيده يا حتي در مجله‌هاي مد نيز زياد خوانده‌ايد. اما به واقع روان‌شناسي مثبت چيست؟ نشانه چه چيزي است؟ روان‌شناسي مثبت، علم جنبه‌هاي مثبت زندگي انسان، مانند شادكامي، بهزيستي و شكوفايي است. مي‌توان آن را به نقل از مبتكر اين واژه يعني مارتين سليگمن اين‌گونه خلاصه كرد «روان‌شناسي مثبت» مطالعه علمي عملكرد آرماني انسان است كه هدف آن كشف و ترويج عواملي است كه رشد و شكوفايي افراد و جوامع را امكان‌پذير مي‌كند. روان‌شناسي مثبت در اغلب موارد، به جاي تاكيد بر كاستي‌هاي افراد به توانمندي‌هاي بالقوه آنان تأكيد مي‌كند. هدف آن حل مشكلات نيست بلكه تمركز آن بررسي پديده‌هايي است كه موجب مي‌شوند زندگي ارزش زندگي كردن را داشته باشد. بر اساس ديدگاه سليگمن، روان‌شناسي مثبت بر سه اصل عمده تاكيد مي‌ورزد: هيجان‌ها و عواطف مثبت، صفات مثبت فردي و نهادهاي مثبت. عواطف و هيجان‌هاي مثبت مستلزم رضايت از گذشته، شادكامي در زمان حال و اميد به آينده است. صفات فردي، دربرگيرنده مطالعه نيرومندي‌ها و فضيلت‌ها مانند قابليت عشق ورزيدن و كار كردن، شهامت، خلاقيت، كنجكاوي، خويشتن‌داري و خرد است. نهادهاي مثبت شامل عدالت، مسئوليت، شهروندي، فرزندپروري، اخلاق حرفه‌اي، رهبري، كار گروهي، داشتن هدف و تاب‌آوري است. كتاب «روان‌شناسي مثبت در يك نگاه» مقدمه خوبي از روان‌شناسي مثبت است كه خواندن آن براي تمامي كساني كه در كار تعليم و تربيت و خدمات سلامت اشتغال دارند، ضرورت اساسي دارد.